Gezinscoaching
Krachten bundelen
Best Coaching heeft een specialisatie in het begeleiding van gezinnen met jonge kinderen die vastlopen in problemen en diagnosen.
Als er sprake is van problematiek bij kinderen zoals adhd of autisme, dan is er in acht van de tien gezinnen eveneens sprake van miscommunicatie tussen de ouders of er zijn aansturingsproblemen naar de kinderen.
Soms zien ouders door de bomen het bos niet meer in de contacten met school en de hulpverlenende instanties.
Best Coaching kan hierbij adviseren. Zowel binnen het gezin als ook richting school of andere instanties.
In een eerste gesprek wordt geïnventariseerd wat de dynamiek is binnen het gezin:
- Betreft het opvoedingsvragen?
- Zijn er gezinspatronen ontstaan die lastig te doorbreken zijn?
- Is er sprake van bepaalde problematiek bij een van de kinderen
- Kampt een van de ouders met een psychische of psychiatrische aandoening
In het tweede gesprek staan de mogelijkheden en het advies centraal:
- Er kan een (kort) traject afgesproken worden
- Duidelijke verwijzing naar een gespecialiseerde hulpverlener of organisatie
- Je hebt duidelijkheid en gaat met een aantal tips zelf aan de slag
Neem gerust contact met mij op voor een vrijblijvend advies. Als gezinscoach kan ik putten uit een ruime werkervaring gecombineerd met ervaringsdeskundigheid.
Met vriendelijke groet,
Ingrid van Hulten
Jeugd en gezinszorg / -bescherming
In het werken met gezinnen waarbij er sprake is van uithuisplaatsing van kinderen vindt er nagenoeg altijd leed plaats. Vanzelfsprekend omdat een kind niet meer bij de ouders is, maar vaak ook omdat ouders het gevoel hebben dat ze niet gehoord worden. Hulpverleners of toezichthouders werken langs elkaar af, werken op eilandjes, of men durft geen standpunten in te nemen. Met elkaar overleggen gebeurt niet of nauwelijks en ook al doen ouders er alles aan om weer aan de voorwaarden te voldoen tot terugkeer van hun kind naar huis, het wordt genegeerd of het duurt ellenlang en men moet zelf gaan procederen. Heel veel onnodig leed.
Al vaak is gebleken dat juist gezamenlijk overleggen belangrijk is. Met elkaar aan tafel, afspraken maken en perspectief bieden, dat is wat er dient te gebeuren. Ouders kunnen veel incasseren en weten vaak ook wel waar zaken mogelijk zijn misgelopen, maar ze hebben duidelijkheid nodig en perspectief over de duur van een traject.
Als sociaal psychiatrisch verpleegkundige zie ik het als mijn missie om op te komen voor ouders die op dit vlak moeilijkheden ervaren. Dit doe ik in eerste instantie vanuit mijn visie dat ouders en kinderen niet gescheiden dienen te worden. Ouders, en daarmee ook hun kind(eren), dienen in hun kracht gezet te worden. Als er moeite is met opvoeden, dan dient dat ondersteund te worden. Het uithuisplaatsen van kinderen kan uitsluitend gerechtvaardigd worden tijdens een acute crisis en dan alleen maar voor een zeer korte tijdelijke periode. Dit is mijn visie en die neem ik mee in mijn gesprekken en overleggen met de andere instanties.
Met een hartelijke groet,
John de Vet osb